ماندگاری مواد غذایی مدت زمانی است که در طول آن کیفیت غذا و مواد مغذی برای مصرف، سالم ، تازه و با کیفیت می ماند. در صنعت تولید مواد غذایی ، ماندگاری در تعیین کیفیت مواد غذایی نقش اساسی دارد. به طوریکه غذا به طور مداوم در معرض نوسانات محیط قرار می گیرد و معمولاً ماندگاری خود را از دست می دهد. بنابراین ، انجام ارزیابی های منظم ماندگاری بسیار مهم است.
امروزه مصرف کنندگان انتظار دارند مواد غذایی تازه و با کیفیت بالا خریداری کنند و ترجیح می دهند برای مدت طولانی تازه بماند. چندین روش فرآوری توسط شرکت ها برای افزایش ماندگاری محصولات غذایی آنها وجود دارد.
در زیر چند روش معمول را نام بردیم که معمولاً شرکتها برای افزایش ماندگاری محصول خود استفاده می کنند.
روشهایی که ماندگاری مواد غذایی را افزایش می دهد
چندین روش فرآوری می تواند ماندگاری یک محصول غذایی را بهبود بخشد. متداول ترین روش ها پاستوریزاسیون، استریلیزاسیون و تخمیر است. تکنیک های علمی مانند پردازش حرارتی یا پاستوریزاسیون شامل دادن عملیات حرارتی ملایم زیر 100 درجه سانتیگراد به محصولات غذایی، برای کاهش میکروب های موجود در کالا است.
یکی دیگر از روشهای معمول پردازش غذا، بلانچینگ است ، روشی که در آن غذا با حرارت ملایم با آب گرم یا جوش از قبل پخت می شود. هدف اصلی این روش، غیر فعال کردن آنزیم ها است. این امر عمدتا برای محصولاتی مانند سبزیجات استفاده می شود. میوه ها معمولاً با این روش فرآوری نمی شوند.
طبق Fitibility.com ، روش های فرآوری سنتی بیشتری برای حفظ مواد غذایی مانند کنسرو ، شکر ، خشک کردن ، عمل آوری ، ترشی و بسته بندی خلا uum وجود دارد. بسته به نوع غذایی که دارید ، باید روش مناسب و دستگاه های بسته بندی مناسبی را انتخاب کنید.
بررسی درجه حرارت در حین تولید و نگهداری مواد غذایی
دما در تعیین ماندگاری محصولات نقش اساسی دارد. شرکت های غذایی دما را در هر مرحله از فرآوری و تولید مواد غذایی کنترل می کنند. تولید مواد غذایی در محیط کنترل شده دما معمولاً بیشترین تکنیک برای افزایش ماندگاری یک محصول خوراکی است.
اگر در هر مرحله از تولید محصول با سو abuse استفاده از دما روبرو شود ، ماندگاری می تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد. در مرحله پردازش مواد غذایی از یک محیط کنترل شده دما استفاده می شود تا نتیجه ای دقیق بدست آورد.
استفاده از مواد نگهدارنده برای افزایش ماندگاری غذا
مواد شیمیایی غذایی به طور گسترده ای توسط شرکت ها برای افزایش ماندگاری محصولاتشان استفاده می شود. این شرکت ها از مواد شیمیایی به طور مستقیم بر روی محصولات خود استفاده نمی کنند. ابتدا آن را با روش های دیگر به صورت ترکیبی استفاده می کنند ، به طوری که مواد شیمیایی به کیفیت آسیب نرساند.
مطالعه بیشتر: چند راهکار برای افزایش ایمنی مواد غذایی
شرکت های غذایی به طور کلی آنتی اکسیدان و جاذب اکسیژن برای کاهش اکسیداسیون اضافه می کنند که باعث ماندگاری محصول می شود. برخی از شرکت ها حتی جاذب های اکسیژن را در کیسه های کوچک به همراه بسته های غذایی اضافه می کنند تا ماندگاری محصولات تولیدی آنها حفظ شود.
استفاده از روش اتمسفر اصلاح شده
بسته بندی یک محصول می تواند ماندگاری آن را مشخص کند. معمولاً شركت هايي كه در زمينه محصولات غذايي تازه فعالیت مي كنند اقلام خود را در فضايي كنترل شده و بدون اکسيژن بسته بندي مي كنند. آنها از تکنیک “Modified Atmosphere Packaging” برای حاوی محصول نهایی خود استفاده می کنند که اکسیژن را برای ورود به بسته بندی حفظ می کند.
برای محافظت از غذای تازه ، شرکت ها مخلوطی از گازهای مختلف به غیر از اکسیژن را درون بسته تزریق می کنند که باعث می شود غذا برای مدت طولانی تازه بماند. برخی از شرکت ها حتی از دستگاه بسته بندی وکیوم برای تازه نگه داشتن محصولات خود مانند میوه ها ، سبزیجات و … برای مدت طولانی تراستفاده می کنند که جلوه جذابی به اقلام می دهد و مورد پسند مصرف کنندگان است.
افزایش ماندگاری مواد غذایی به روش تابش
تابش غذایی به معنای قرار دادن محصولات غذایی و بسته بندی آن در معرض تابش یون است. روند قرار گرفتن غذا در معرض اشعه به طور موثری میکروارگانیسم ها یا باکتری های مضر مسئول فساد یا آنهایی که باعث بیماری می شوند را از بین ببرد.
درست است که یونیزه کردن هرگز به طور مستقیم با غذا در تماس نیست، اما همچنان قادر است باکتری های زنده، آلودگی حشرات و غیره موجود در آن را از بین ببرد. این فناوری جنبه های ایمنی محصولات غذایی را بهبود می بخشد و نقش مهمی در افزایش ماندگاری محصولات دارد. فرآیند تابش محصول بیشتر برای پاستوریزاسیون شیر، کنسرو میوه ها و سبزیجات و غیره استفاده می شود.